سخنى از آن حضرت ( ع )

این سخن خطاب به اشعث بن قیس است . امام در کوفه بر منبر سخن مى‏گفت . در سخن او عبارتى بود که اشعث بر آن اعتراض کرد و گفت : یا امیر المؤمنین اینکه گفتى به زیان توست نه به سود تو . امام تیز در او نگریست و گفت :

تو چه دانى ، که چه چیز به سود من است و چه چیز به زیان من . لعنت خدا بر تو باد و لعنت لعنت‏کنندگان . اى که خود و پدرت همواره دروغى چند به هم مى‏بافته‏اید . اى منافق فرزند کافر . به خدا سوگند ، که یک بار در زمان کافریت به اسارت افتاده‏اى و یک بار در زمان مسلمانیت ، و در هر بار نه توانگریت تو را از بند اسارت رهانید و نه جاه و منزلتت . مردى که شمشیرهاى کین را بر قوم خود رهنمون شود و مرگ را بر سر آنان راند ، سزاوار است ، که خویشاوندانش دشمن دارند و بیگانگان از شر او ایمن ننشینند .

من مى‏گویم : « عبارت مردى که شمشیر کین را بر قوم خود رهنمون شود » اشارت است به ماجراى اشعث با خالد بن ولید در یمامه . اشعث قوم خود را بفریفت و بر آنها مکر کرد و خالد از آنان کشتار بسیار کرد . از آن پس ، قوم اشعث او را « عرف النّار » مى‏نامیدند و این نام را به کسى دهند که بر آنها غدر کرده باشد .

متن عربی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: